SAKRAMENT POKUTY

Sakrament spowiedzi został ustanowiony przez Jezusa, który władzę odpuszczania grzechów dał Apostołom, a oni przekazali je kapłanom.

Jezus powiedział do Apostołów: ‘Weźmijcie Ducha Świętego, którym grzechy odpuścicie, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie są im zatrzymane’ (por. KKK 1461-1462).

Przystępując do spowiedzi należy wyznać swoje grzechy przed kapłanem, który w imieniu Boga nam je odpuszcza. Mówi on: “JA ODPUSZCZAM CI GRZECHY W IMIĘ OJCA I SYNA I DUCHA ŚWIĘTEGO. 

Przez grzech człowieka rozumiemy wykroczenie przeciw rozumowi, prawdzie i prawemu sumieniu. Jest brakiem prawdziwej miłości do Boga i bliźniego z powodu niewłaściwego przywiązania do pewnych dóbr. Rani on naturę ludzką człowieka. Jest obrazą Pana Boga,nieposłuszeństwem i buntem względem Niego. Grzech niszczy w nas życie Boże i rani cały Kościół. Grzech jest ‘miłością siebie, posuniętą aż do pogardy Boga‘ (por. KKK 1849-1850).

Najważniejszą pomocą w przygotowaniu do sakramentu pokuty i pojednania, jest szczera,otwarta i wytrwała modlitwa do Ducha Świętego, który przychodzi i objawia nam prawdę o nas samych. Poza moditwą nie można zapominać o wiedzy, którą można zdobyć dzięki odpowiedniej lekturze, która z kolei będzie wyczulała nasze sumienie na sprawy naszej moralności, a co za tym idzie będzie formowała nasze życie duchowe. 

Praktyczną pomocą, aby dobrze przeżyć spowiedź są warunki dobrej spowiedzi. Oto one: 

1. rachunek sumienia – zaczynając od modlitwy do Ducha Świętego przechodzi się do przypomnienia sobie wszystkich popełnionych grzechów od ostatniej dobrej spowiedzi. Rachunek sumienia należy przygotować w świetle słowa Bożego. Najbardziej nadają się do tego teksty, których należy szukać w Dekalogu i w katechezie moralnej Ewangelii i Listów Apostolskich: w Kazaniu na Górze i pouczeniach apostolskich (KKK 1454).Pomocą mogą być także modlitewniki z zamieszczonym rachunkiem sumienia. Warto odpowienią ilość czasu spędzić nad rachunkiem sumienia, aby później mieć poczucie, że wszystkie grzechy zostały wyznane. Gdy ktoś się boi, że czegoś zapomni, może sobie wynotować grzechy na kartce i z nią przyjść do kapłana.
2. żal za grzechy – jest to ból duszy i znienawidzenie popełnionego grzechu z postanowieniem niegrzeszenia w przyszłości (KKK 1451). Żal za grzechy zajmuje pierwsze miejsce wśród aktów człowieka przystępującego do spowiedzi.
3. mocne postanowienie poprawy – jest integralnie złączone z żalem za grzechy. Chodzi oszczerą wolę poprawy i przemiany życia, o pragnienie nawrócenia, konkretnego i trwałego. Dokonuję ono na płaszczyźnie decyzji i deklaracji wobec Boga oraz praktycznie w usunięciu wszystkich okoliczności i trwałych sytuacji, które pomagają w grzechu np. gdy ktoś chce skończyć z kradzieżą, musi opuścić gang, jeśli do niego należy; gdy ktoś chce żyć w czystości musi uregulować sprawę zamieszkania z partnerem przed ślubem.
4. szczera spowiedź – wyznanie grzechów wobec kapłana jest istotnym elementem sakramentu spowiedzi. Wyznanie ma być szczere, jasne i pełne (wszystkie grzechy od ostatniej dobrej spowiedzi, nawet gdyby ona była wiele lat temu). Choć wyznaniu niektórych grzechów może towarzyszyć poczucie wstydu i strachu, należy jednak przemóc się wewnętrznie i podjąć ten trud. Do ważności spowiedzi należy wymienienie wszystkich grzechów śmiertelnych, które się pamięta, a nie tylko wybranych.
5. zadośćuczynienie – krótko mówiąc jest to naprawienie szkody jaką przez grzech wyrządziło się bliźniemu, np w przypadku kradzieży oddanie skradzionej rzeczy lub w inny sposób wynagrodzenie pokrzywdzonej osobie. Na płaszczyźnie wewnętrznej zadośćuczynieniem jestodprawienie pokuty zadanej przez spowiednika.

Pan Bóg w spowiedzi naprawia relację między sobą grzesznikiem, daje łaskę uświęcającą, leczy rany zadane przez grzech, a także daje człowiekowi Ducha Świętego, aby ten mógł żyć pełnią życia.